zaterdag 29 september 2012

CAPTAINS BLOG 29.09.2012


Zaterdag 29 september 2012,
Nadat ik een week gevloerd ben geweest, door toedoen van een mug die ik Bert heb genoemd, was ik afgelopen maandag weer fit for duty. Tot op de dag van vandaag heb ik Bert niet kunnen terugvinden. Ik ben dan ook niet echt opzoek geweest omdat ik de prioriteit heb gelegd bij de lopende missie. Wel draag ik nu dag en nacht een beschermend pak dat ik genaaid heb van het muskietennet uit een van de leegstaande kamers van het safehouse. Verder heb ik aan beide enkels en polsen een citronellakaars getapet en heb mijn deodorant vervangen door OFF! Voorlopig zal ik mij dan ook even concentreren op preventie en niet op wraak. Enfin, er is weer ruim een week verstreken sinds mijn laatste update. Excuses hiervoor, er waren problemen met de uplink. Dus laat ik mij in dit blog op concentreren op de voortgang van de missies. Inderdaad je leest het goed missieS, met nadruk op de s. Naast project “ondergang” (de tunnel naar het vaste land), heb ik na een goed week rust ook de energie gevonden om project “Christoffel” op te starten. De tunnel vordert goed (op verzoek van agent EvB-75 van homebase een foto hieronder). De buren beginnen wel vragen te stellen. Schijnbaar begint het op te vallen dat we de grond uit de tunnel verdelen over de achtertuinen. Mijn cover als tuinman komt nu goed uit. Ik heb de buren verteld dat ik Robby’s lottery heb gewonnen en dat ik als dienst voor de buurt alle tuinen opnieuw bemest en dien ten gevolge ook meteen een beetje ophoog en een paar rustrieke rotsformaties aanleg. Zolang het gratis is worden hier verder geen vragen gesteld. Nu ik zodoende een beetje (onbedoeld) contact met de buren heb gelegd maken we er in de buurt het beste van. Dinsdagavond hebben we een kleine straatrace georganiseerd. Ik ben achtste geworden en heb er twee lekke banden aan over gehouden. Ik moest zo hard remmen om de basisschool aan het einde van de straat niet binnen te rijden zo dat het resterende profiel van mijn al niet te goede banden is blijven plakken aan de straat. Donderdag toen ik weg wilde rijde bij het hoofdkwartier waren beide voorbanden leeg. Mijn eerste gedachte was natuurlijk dat ik ontdekt was en dat dit een subtiele wijze was om me dat duidelijk te maken. Later herinnerde ik me de straatrace en de rem-actie pas. Maar goed we waren die avond ook enorm dronken, dan vergeet je wel eens iets. Ik geloof dat ik weer afdwaal. Sinds maandag ben ik ook begonnen met project Christoffel. Ik heb alle chollers (zwervers) van Westpunt gemobiliseerd om uit de bovenste helft van de christoffelberg een nieuw hoofkwartier te hakken. De zuidvleugel begint al aardig vorm te krijgen. Omdat de berg aan de oostkant ietwat vlak is gaan we vanaf maandag een cruiseschip het land oprollen en aansluiten op de oostvleugel.
Verder heeft Captain C  de rekruten opgedragen om te infiltreren in de lokale overheid zodat we via legale kanalen wapens op het eiland kunnen krijgen voor onze organisatie. Vooral de nieuw opgerichte partij voor openbare corruptie doet het erg goed in de peilingen. Morgen heb ik een vrije dag. Dan ga ik oefenen op palmbomen omsnoeien tot kerstboom bij het Avila Beach hotel. Want ik krijg al veel aanvragen binnen en ik heb het nog nooit gedaan.
Tot zover,
Captain Erikson













Vorderingen project ondergang 

















Vorderingen project Christoffel





Zuid Vleugel Christoffel








donderdag 20 september 2012

CAPTAINS BLOG 20.09.12


Donderdag 20 september 2012,
In de laatste regel van mijn vorige blog gaf ik aan dat ik met volle concentratie mijn missie wilde gaan voortzetten de volgende dag. Dat was dus afgelopen maandag. Zo fris als een hoentje sprong ik kwiek uit mijn bed. Vanuit de slaapkamer die door de airco gekoeld wordt tot zo’n 24 graden liep ik naar de badkamer. Door het openen van de slaapkamerdeur werd ik zoals elke dag omarmd met een warme deken van zwoelheid. Na mijn ochtendritueel, (Piesen, koffie en ontbijtje, nieuws kijken, poepen, wc doortrekken, douchen, nog een keer wc doortrekken, vermommen als tuinman, motiverende redevoering voor de gravende dames) stapte ik super gefocust in mijn rode Pickup en reed naar het hoofdkwartier. Op het hoofdkwartier ging ik aan de slag met het vervaardigen van mijn propagandamateriaal. Na een uurtje werken werd ik aangevallen door een mug. De smeerlap had het gemunt op mijn enkels. Het was duidelijk dat hij mij wilde uitdagen tot een 1 op 1 gevecht. Hiertoe liet ik mij echter niet verleiden omdat ik chemische oorlogsvoering effectiever acht. Zo liep ik naar de keuken om daar de OFF-spray te pakken. Toen gebeurde het. Met de spray in mijn hand bukte ik om bij mijn enkels te komen en drukte een paar keer op het pompje. Op het moment dat ik weer recht wilde gaan staan blokkeerde mijn rug. Een steek van pijn schoot van mijn rechter bil richting mijn middenrif en een beetje aan de rechterkant. Gezien het feit dat dit met enige regelmaat gebeurd sinds mijn eenentwintigste wist ik dat ik de komende 3 tot 5 dagen uitgeschakeld zou zijn. Sindsdien voel ik diepe haatgevoelens voor een mug die ik Bert heb genoemd. Ik heb hem een naam gegeven omdat het nu persoonlijk is geworden. Na dit voorval heb ik nog een paar uur geprobeerd om de pijn te negeren en door te werken om vervolgens tot de conclusie te komen dat ik mij maar beter kon gaan terug trekken in het safehouse. Ik hoop dat de rekruten in het hoofdkwartier het werk goed voortzetten. Vandaar dus dat ik nu helaas geen avontuur heb om over te rapporteren. Ik heb nog even overwogen om een film of boekrecensie te schrijven maar daar heb ik geen zin in. Vandaag voel ik dat de pijn en stijfheid weg beginnen te trekken maar heb besloten om nog 1 dag te wachten om topfit de strijd aan te kunnen binden met Bert. Wellicht dat ik straks een verkennend onderzoek instel.

zondag 16 september 2012

CAPTAINS BLOG 16.09.12


Afgelopen nacht ben ik getroffen door een zeer hevige hoofdpijn. Ik denk dat het constante hakgeluid van de dames van Campo de oorzaak is geweest. Vannacht heb ik dan ook even de werkzaamheden stop gelegd. We zitten inmiddels op 6 meter en nog een beetje diepte. Maar met 18 meter in doorsnede heb ik niks te klagen. Wel moeten we even uitkijken met de fundatie van het huis. Terwijl ik radeloos met kloppende hersenen opzoek was naar Paracetamol brak de waskeuken van het huis. Door de klap leek mijn hoofd bijna ook af te breken. Ik viel haast flauw. Gelukkig wist ik mezelf rustig te laten zakken naar de vloer. Met mijn laatste krachten heb ik mij naar de keuken weten te slepen waar ik vlak voordat ik buiten bewust zijn zou zijn geraakt de koelkast kon bereiken. Met onmetelijke wilskracht en puur op karakter kon ik de pan met spaghetti van gisteren, 2 paprika’s, een fles cola en een paar inlegplankjes uit de koelkast halen om mijzelf er vervolgens in te kunnen slepen. 2 uur later ben ik door agent tequila daar aangetroffen. Gelukkig had zij nog 2 paracetamols in haar handtas. Na nog wat bezweet en radeloos rond te hebben gelopen sloegen de pijnstillers eindelijk aan en ben ik toch nog in slaap gevallen. Vanmorgen vroeg werd ik wakker door het gevloek van agent Bruno die was uitgegleden over een rotte paprika. Mijn hoofdpijn was verdwenen maar mijn nek zat nog helemaal vast. Terwijl ik stond te wachten tot mijn koffie klaar was bewoog ik mijn hoofd met een gezicht alsof ik net 2 citroenen ophad van voor naar achter en van links naar rechts. Een stel duiven achter het keukenraam zagen dat maar zeiden er niks van. Het gepruttel van het espressoapparaatje klonk als engelengezang. Deze koffie zou mijn dag helemaal goed gaan maken. Blij als een kind liep ik met mijn koffie door het huis om hem rustig op de porch op te gaan drinken. Daar werd ik wederom geconfronteerd met de gebeurtenissen van afgelopen nacht. Ik stond te kijken naar een groot gapend gat in de tuin door een gat in de muur waar gisteren nog de waskeuken had gezeten. Met wat droge palmtakken, kippengaas en mijn sjoelbak heb ik het gat gedicht terwijl ik mijn koffie opdronk. Daarna ik heb ik een paard van de buren gejat. Snel heb ik hem in de bak van mijn pickup gezet en op de parkeerplaats bij het Waaigat geruild met een zwerver voor een wasbeurt van de Nissan. Toen ik weer thuiskwam stond er een ninja te doen alsof ik hem niet zag achter een palmboom. Net toen ik mijn pas gepoetste reservewiel van de achterbank naar zijn maag wilde slingeren kwam hij tevoorschijn en vroeg of ik een goede chinees in de buurt wist. Nu ik dit schrijf vraag ik mezelf hardop af of dat wel de enige reden was waarom die in mijn tuin achter een palmboom stond… Maar goed je moet niet overal iets achter zoeken. Voor nu ga ik even mijn geest en lichaam rust gunnen om morgen met volle concentratie mijn missie voort te zetten.

CAPTAINS BLOG 11.09.12


De problemen blijven zich opstapelen. Mijn beveiliging lijkt te zijn verzeild in een intern conflict. Het lijkt erop dat agent Bruno verliefd is op agent Tequila. Tequila wil er echter niks van weten. Ze bijt flink van zich af. Vannacht hebben ze flink lopen bekvechten, waardoor ze niet gemerkt hebben dat de hele tuin is volgelopen met krokodillen. Ten einde raad heb ik Mr. Bug, de lokale pest control  gebeld. Hij heeft op virtuoze wijze met  dioxinekippen de situatie weer enigszins onder controle gebracht. Mijn geplande cadeautje voor de buurt is hierdoor niet door kunnen gaan. Ik had Gordon en de L.A. voices geboekt om een tuinconcert te geven. Doordat de hele dag vrachtwagens af en aan reden om dooie krokodillen weg te voeren kon de tourbus van G and the Voices niet dicht bij genoeg parkeren. Jammer. Ik heb ze omgeboekt om een verrassingsconcert te geven in de bak van de Great Wall Pickup van captain C op de dag van de geboorte van diens zoon. Verder ben ik begonnen met het graven van tunnel naar het vaste land. Althans ik ben begonnen met het laten graven van een tunnel naar het vaste land. Ik heb 16 jonge dames van Campo Allegre ingehuurd om gehuld in overalls met tijgerpatroon eerst maar eens  2km recht omlaag te graven. (lees hakken) Ook heb ik me aangesloten bij de wandelclub van de sjoelvereniging van Brievengat.

donderdag 6 september 2012

CAPTAINS BLOG 06.09.12

Sinds enige dagen ben ik nu uitgezonden op missie. Bij aankomst ben ik opgevangen door de lokale outpost coördinator, Captain C. Hij/zij heeft mij op zeer omslachtige wijze met veel detours naar de geheime locatie gebracht. Ondanks alle voorzorgsmaatregelen denk ik dat we toch gevolgd zijn. Zoals gebruikelijk ben ik de eerste dagen in quarantaine geweest.  De beveiliging van mijn safehouse laat te wensen over. Agent Tequila en Bruno lijken hun scherpte in de loop der jaren verloren. Om de tijd te doden voor ik uit quarantaine mocht hebben we veel geknikkerd. Commander B (Codename Calimero) is op de hoogte van de situatie en heeft een stagiair opgeroepen om een opfristrainingsprogramma op te stellen voor de beveiliging. Gisteren heb ik na een voorzorgs-voertuig-swap, een eerste verkennende missie gedaan vermomd als tuinman. De noodzaak van mijn aanwezigheid is eens te meer bevestigd.

Vanmorgen is mijn vermoeden dat men op de hoogte is van mijn aanwezigheid bevestigd. Ik heb een cameravlieg onderschept met mijn emp-telefoon. Als de locale techengineer codename “airco” hier geen serienummer kan achterhalen zal Calimero het specimen meenemen naar Europa voor verder onderzoek. Voor nu ben ik extra voorzichtig en zal Tequila en Bruno belonen voor extra oplettendheid.
Deze video is om veiligheidsreden gekanteld en ingekort. (red.)

Captain Erikson

zondag 2 september 2012

Artist in residence IBB Curacao

Vanaf 1 september tot eind december verblijf ik als gastkunstenaar bij het Instituto Buena Bista op Curacao. Dit gaat via het Artist in residence (Air) programma van het Mondriaanfonds.
Via deze blog het laatste nieuws.

http://institutobuenabista.com

pictures Mindmap Venray "DENKBEELD"













Speciale Dank: Vincent van Goch Instituut, Odapark, alle clienten.
En Swenn Pennings voor de Assistentie.



Pictures Zomerparkfeest Venlo "BRING IT ON!"














Special thanks to the wonderfull volunteers of Nettetal who made the sculpture possible.
Maria, Charly, Thomas, Bettina, Jan, Gerd, Fabian, Jurgen, Kiki, Bernd, Wolf, Ulla, Beppo, Inge, Volker, Tanja, Heike, Shannon, Hansl, Erich, Onkel Ludwig, Tante Marlies, Marijn & Sjanneke.

Pictures "Bio Free" at DSM, Sittard (Duoshow with David Bade)


 "Papa mange une boulette dans le garage", 150 x 180, Acryl, houtskool, potlood op papier




"Bio Free", Sculpture made for DSM with EcoPaxx, David Bade/ Erik Habets



Kiss The Ring

 

 

 

Ohne Schwung Gehts Nicht







Take me to your Leader/ Angel. 
Habets (sculpture)/Bade(Painting)